historie

O b r a z 

Nadchodzi taki moment w życiu studenta historii sztuki, że zaczyna mieszkać w muzeum. Jest taki czas, że zaczynasz wchodzić do sal wystawienniczych, jak do własnego salonu, a panie kustoszki pytają, czy udało się dostać te książki z biblioteki, o której istnieniu wiedzą nieliczni. 

Tak, jak wiesz, że po lewej znajduje się kanapa, tak samo jesteś w stanie z zamkniętymi oczami wymienić kolejność wiszących obrazów Makowskiego na ostatnim piętrze. Znasz na pamięć krakelury i poranne światło zwijające się w kłębek z żłobieniu ram. Znasz te dzieła na pamięć. Barwy, kształty, muśnięcia pędzla.  

Nie zliczę godzin przesiedzianych przed obrazami, z notatnikiem na kolanach, marszczącej czoło i wytężającej wzrok. Były jak dobrzy kumple z podwórka, którzy biorą cię takim, jakim jesteś. Powtarzano mi zawsze, że tyle obrazów, ile par oczu w nie patrzących. To prawda. Ale ty sam, za każdym razem, możesz patrzeć zupełnie inaczej i widzieć coś zupełnie innego.

P a w i l o n 

Byłam cała dumna, gdy na mych piersiach, tak naturalnie, spoczywał identyfikator z napisem media. Całą sobą słuchałam wykładu Baumana notując zawzięcie każde z ważnych słów, które później wbijałam w edytory. A potem był Bałka ze swoją fontanną, która była jak cios w splot słoneczny, kolejne teksty i ta cholerna niespójność, że oto Europejski Kongres Kultury ze wszystkim wielkimi i ważnymi a tuż pod nosem Pawilon Czterech Kopuł jak uboga krewna, Kopciuszek, wstyd i Brzydkie Kaczątko w jednym.  

A potem ruszyła rewaloryzacja. 

I zabrakło mi tchu.

E k s p o z y c j a

Jedno z pierwszych zadań na pierwszym roku: opisz obraz, tak, jak czujesz, za pół roku opiszesz go raz jeszcze  - zobaczymy, czego się nauczyłeś (a może tego, jak twoja wrażliwość została przytłoczona ogromem wiedzy).Wędrówka po muzeum, najwięcej wyborów w galerii barokowej, średniowiecznej, parę sztuk  z wieku XIX

- Nikt z państwa nie wybrał nic ze sztuki współczesnej?

Głos z sali: Nie, jest dla nas za trudna - a wtóruje mu gest unoszonej przeze mnie ręki, bo tak... ja taki współczesny obraz wybrałam.

Kilka semestrów później, jakby na marginesie, uczymy się o tym, że ekspozycja jest ważna. Przyjdzie mi to naprawdę zrozumieć w minioną niedzielę.

S z t u k a

Muzea wolę zwiedzać sama. Towarzysze mają to nieznośne oczekiwanie, że przed każdym obrazem powiem im co i jak. 

A ja nie wiem, co i jak czujesz, gdy patrzysz na obraz Nowosielskiego czy rzeźby Szapocznikow. 

Dlatego do nowo otwartego Pawilonu Czterech Kopuł poszłam sama, by odwiedzić swoich starych znajomych z polskiej sztuki nowoczesnej w nowych wnętrzach.

I zabrakło mi tchu.

Jakbym zobaczyła je wszystkie na nowo. Zupełnie inaczej. Pierwszy raz.  

W tych pięknych, jasnych przestrzeniach, każde z nich zyskało taką oprawę, na jaką zasługuje. 

I nie chodzi tu tylko o dosłowność ram, w które część z nich włożono, ale o to, że gdyby każde z nich miało ręce, to mogłoby je rozłożyć, zachowując swoją intymną przestrzeń, której tak bardzo brakowało im w gmachu starego muzeum.

W tych nowych przestrzeniach nabrały blasku, światła. Powstało miejsce, w której dzieła sztuki żyją, oddychają, wchodzą w dialog, która dała im należny szacunek i przestrzeń.

A b a k a n y

Byłam pilną i wypełnioną pasją studentką. Zbierając materiały do licencjatu przebrnęłam przez wszystkie możliwe publikacje i odwiedziłam niemal wszystkie muzea, w których choć fragment twórczości był na wyciągnięcie ręki. I marzyłam o tym, by zobaczyć Abakany. 

I właśnie się spełniło. W tych przestrzeniach siła ich rażenia jest jeszcze większa. Ich cała, pulsująca tuż pod powierzchnią energia, jest odczuwana organicznie. Te dzieła pachną, tak mocno, że aż kręci ci się w głowie i chcesz w nie wejść, biegać między nimi, zanurzyć w nich twarz... I nagle dochodzi do ciebie, że to są te przestrzenie doznań, o których pisałaś i tak... w końcu było ci dane poczuć to, co było do udowodnienia.

Nic nie da się porównać do tego stanu, gdy czujesz dzieło, gdy zadaje ci pytania, gdy cię porusza, czy odrzuca. 

W dobrej, muzealnej przestrzeni czuć to jeszcze intensywniej.

Jeśli kiedyś wpadniecie do Wrocławia to zajrzyjcie tam :)